'Gewoon lief zijn', schreef een lid van de Raad van Bestuur bovenop een stapel beleidsstukken. Alle verbetertrajecten ten spijt voelden patiënten zich onvoldoende gezien. Het ziekenhuis besloot zich te gaan profileren als ‘lief ziekenhuis’, een provocerend profiel met grote gevolgen.

Uitgangspunt was de overtuiging dat goede zorg niet kan worden bedacht en vervolgens geïmplementeerd. Ze kan tevoorschijn komen uit de praktijk zelf, als de deelnemers in processen van reflectie en beraadsl...

Van alle vrouwen van 60 jaar zal één op vijf in hun verdere leven dement worden en één op zeven mannen. Het geheugenlabyrint vertelt het verhaal van 4 oorzaken van dementie, diep verbonden met wat de neurowetenschappen ons leren over het geheugen, de taal, emotie en sociale omgang.

Naast de klinisch-wetenschappelijke benadering wordt in het boek ook het diep-menselijke aspect belicht: wat doet het met een mens om de ziekte te hebben? Wat doet het met een gezin om afscheid te moeten nemen?...

“Als mijn haar weer op mijn hoofd zit, dan kan ik dit kanker-jaar achter me laten. Een week naar Frankrijk om te bezinnen, te verwerken en dan pak ik mijn leven gewoon weer op. Mensen zeggen dat kanker je leven voorgoed verandert? Mooi niet! Ik ben sterk. En ik heb genoeg hulp gehad.”

Nog niet eerder heb ik me zó vergist…

Dit boek beschrijft mijn onzekerheid over een bult, die op mijn schouder groeit. Hoe ik reageer op het nieuws dat die bult een Ewing-sarcoom is, een zeer agressieve v...

Als een 13 jarige kleine meid door een verkeerde beslissing in een wereld terecht komt waarvan ze zelf nog niet het besef had dat die bestond, gaat het de verkeerde kant op. Door te zwijgen over wat haar is overkomen, is daardoor voor de dader de weg vrij om te doen en laten met haar wat hij wil. Als in een slechte film beland ze van het één in het ander. Ze staat er alleen voor, ze moet overleven. Het verhaal is verteld, het is openbaar. Lotte verteld haar waargebeurde levensverhaal zonder...

Een positieve fysieke benadering mét compassie, daar gaat het om. Laten we kijken: wat kun je nog wel? Denk altijd maar: PAC! De Positieve Aanpak in Communicatie! Uiteindelijk maken we samen het verschil.’

Tineke van Sleen

Waarom zijn we toch geneigd ons te concentreren op wat iemand met dementie niet meer kan, vraagt Tineke zich af. Wat als we ons gaan richten op de vermogens van wat iemand nog wél kan? Als we de interactie proberen te verbeteren?

Of u nu zorg draagt voor een geliefde of...

Dit boek omschrijft de ervaringen en gevoelens van een zelfbewuste vrouw in de bloei van haar leven. Hoe zij zich staande probeert te houden tijdens lastige periodes en hoe zij omgaat met de beslommeringen van alle dag, terwijl zij zich heel bewust is van de veranderingen om haar heen. Maar vooral ook van de veranderingen die ze zelf doormaakt in deze periode van haar leven.

Is dit alles? In mijn jeugd zong een bekende popgroep deze woorden. Nooit heb ik erbij stil gestaan wat ze eigenlijk ...

Wij zijn geboren met een oneindige potentie, maar ergens op onze weg zijn we gestopt om dit verder te ontwikkelen. Als we onze manier en kwaliteit van denken aanpassen, waardoor we ons niveau van bewustzijn verhogen, dan zullen we merken dat onze mogelijkheden eindeloos zijn.

Elke nieuwe ervaring is even wennen en veroorzaakt variatie, maar schept ook weer een tijdelijk gevoel van zekerheid. Zoals toen wij in Dubai zijn gaan wonen. Onze toekomst was opeens heel mistig, maar dit gaf en geeft o...

Begin 2013 emigreert Annegriet Wijchers naar Suriname om als eindredacteur aan de slag te gaan bij het ochtendblad de Ware Tijd en samen te wonen met haar grote liefde. In het land waar ze de liefde heeft gevonden, neemt ze niet lang daarna ook afscheid. Eind 2014 begraaft ze samen met haar partner hun dochtertje Zahara, dat bij achtendertig weken zwangerschap onverwachts sterft in haar buik.

'Lege Handen Lege Buik' is een handboek, een dagboek en een gesprek over rouw rond doodgeboorte. In ...

Al zoveel is er geschreven over moeders en toch kan zij het niet laten. 'Het blijft toch je moeder' is geboren uit onvrede en ziet het licht nu Petra alle reacties heeft uitgewerkt, die kwamen op de oproep die zij deed in een artikel in de krant. Zij vroeg dochters om hun (slechte) relatie met hun moeder te beschrijven en met haar te delen. Het aantal reacties was hartverwarmend, de inhoud vaak hartverscheurend. De dochters schreven over afgunst, emotionele schade, manipulatie, incest en angs...

Hoera geen anorexia is het dagboek van een vader. Zijn adoptie dochter heeft een eetstoornis. Geen Anorexia maar evengoed een ernstige ziekte. Het dagboek beslaat de eerste drie jaar van de eetstoornis waarin de dochter opgenomen wordt in een psychiatrische kinderkliniek. Niet alleen is dit zwaar voor het kind. Het hele gezin, en naaste familie heeft er onder te lijden.