‘Wat vindt René er eigenlijk van?’ werd mij herhaaldelijk gevraagd na het publiceren van Roos’ perikelen. En dan antwoord ik zoals het was, dat het boek er alleen kon komen omdat René mij stimuleerde om het te maken. Daarom ben ik blij, en dankbaar dat hij voor dit boek het voorwoord wilde schrijven, op mijn verzoek.

Ik heb lange tijd gedacht dat ik niet op dezelfde manier een vervolg op Roos’ perikelen kon maken en uiteindelijk heb ik dat toch gedaan. Weer het dagboek, geen zelfhul...

Transgenders.

Het lijkt wel een opkomend fenomeen in onze samenleving.

Reeds verscheidene boeken werden geschreven over de innerlijke strijd die menig transgender voert. Ook de transitie zelf wordt daarbij uitgebreid beschreven. Vaak uitdraaiend op een heel mooi einde, waaruit vaak geconstateerd wordt dat men veel gelukkiger is dan voorheen.

Dat men eindelijk in het juiste lichaam zit, het plaatje eindelijk klopt, de puzzelstukjes op zijn plaats vallen en de transitie rond is.

Ook Vincent...

Ik vertel je het verhaal van mijn leven (Een), maar dat vloeit al snel over in mijn meer positievere beleving van het ongeleefde leven dat ik voor mezelf heb bedacht (2).

Een In de bloei van haar leven had Franceska (60 jaar), naast de opvoeding van haar twee geweldige kinderen, eigenlijk alleen maar op de bank voor de tv gehangen, omdat ze troost vond in de getoonde series en films. De laatste zeven jaar had ze het erg moeilijk met zichzelf, haar zieke ouders en haar zieke partner, waardoo...

MIJN VADER IS EENGRUWEL

Mijn stiefvader Dit zeer aangrijpend verhaal over een meisje, Joan, dat op vijfjarige leeftijd, vanwege een ernstige ziekte, haar vader verloor. Ze woonde samen met haar ouders en haar jongere zusje Erica. Vanaf die dag veranderde haar leven volkomen. De geschiedenis in de familie van moeders kant scheen zich te herhalen. De moeder van Joan hertrouwde waarna Joan op zeer jonge leeftijd hard moet werken. Daarnaast wordt Joan slachtoffertje van zware mishandelingen en in...

Op dit moment houdt u het levensverhaal van José Daniels in handen. Zij is eigenaar van sportschool Women’s Joy in Diemen. José is een sportieve, flamboyante vrouw die elke dag stevig in haar glitterschoenen lijkt te staan, en is een verrijking in het leven van de mensen die haar kennen. Maar zoals vaker het geval is, is niet altijd alles wat het lijkt. Met het lezen van dit boek wordt u deelgenoot van mijn zoektocht naar het bewogen leven van José. De woelige jaren zeventig passeren de ...

It is a truth rarely acknowledged that a middle-aged English man, disinterested and diminished by life on the small island, could do worse than run away and marry an Amsterdam drag queen. There is, of course, much more to the story.

A memoir of kept promises, marriage, identity, thwarted ambition, euthanasia, grief and always show tunes in the face of adversity.

‘A memoir to die for.’

Dorothy DeMoore

'Man, ik spring nog liever in de Prinsengracht!' zei mijn oma Clemence van Veggelen, de moeder van mijn moeder, in 1916, toen mijn opa Gerard Verbeek, de vader van mijn vader, haar een aanzoek deed. Ze waren beiden in dat jaar hun echtgenoot verloren. Haar botte afwijzing wordt begrijpelijk als je de foto's van de heren vergelijkt. Mijn oma had een mooie man gehad. Maar oordeelt u zelf. Dat ik er toch ben gekomen, dank ik aan Lies, de dochter van Clemence, en Henk, de zoon van Gerard. Zij ver...

In de boedel van haar overleden moeder vond Barbara de Vos een klein groen agendaatje, de laatste agenda van haar opa Arie. Bladerend in het op het eerste gezicht onbeduidende boekje werd ze verrast door een schat aan namen en feiten, die een stroom aan herinneringen in gang zette. Ruim een halve eeuw na dato was het hoog tijd deze aan de vergetelheid te ontrukken.

Aan de hand van de notities in het keurige handschrift van haar opa laat de auteur aspecten van het leven in Rotterdam voor, tijd...

"Sheherazade van het neevlig Noorden" beschrijft het levensverhaal van de in een Fries socialistisch milieu opgegroeide schrijfster Nine van der Schaaf (1882-1973).

Met geen andere opleiding dan lagere school en een grote drang tot schrijven vertrekt ze in 1889 als zeventienjarige naar Den Haag om daar als dienstmeisje te werken. Ze biedt haar verhalen tevergeefs aan bij een plaatselijke boekhandel.

Haar ‘mevrouw’ geeft haar de gelegenheid een opleiding te volgen voor onderwijzeres, maar...

In Mag de sirene aan? is Maarten Biesheuvel vooral zelf aan het woord. Een paar jaar geleden zei hij tegen Aart Hoekman: ‘Jij moet m’n biografie schrijven. Je weet toch alles van me?’ Er volgden tientallen gesprekken waarin Biesheuvel honderduit vertelde (wijzend op het recordertje: ‘Onthoudt dat apparaatje het allemaal wel?’). Toen de frequentie van die gesprekken met een opnameapparaat erbij verminderde, maakte Hoekman aantekeningen van wat er zoal besproken werd. De weerslag van ...