‘Ik heb vrij veel gelezen. Dat is niks om prat op te gaan, want ik lees alleen maar voor mijn plezier. Dat moeten jullie ook eens proberen. Het gaat zo: je slaat een boek open, je leest er een paar bladzijden in, en als je het niets vindt, sla je dat boek weer dicht.’Tien jaar lang schreef Sylvia Witteman over boeken in de Volkskrant. Jeugdsentiment (Red jezelf. Een handboek voor wie jong is en heel wil blijven), curiosa (ussr. 100 vragen en antwoorden uit 1983), oud goud als Emants en Co...

Een column van Sylvia lezen in de krant zorgt, schrijft Mensje van Keulen, te midden van veelal somber en ontmoedigend nieuws, even voor een ontsnapping die al begint met de gedachte: waar zal ze het vandaag over hebben? Binnen een paar minuten weet ze de lezer te vermaken, zo niet de slappe lach te bezorgen, het gevoel te geven van ‘hè, dat vind ik nou ook (of juist niet)’, te laten meeleven, te verbazen, te ontroeren, met een andere blik te laten kijken naar een voorwerp of voorval en ...