In 1970 ontmoette ik Peter Schouw, mijn buurman. Een introverte figuur die samen met zijn Franse vrouw een merkwaardig leven leidde.

Vanaf mijn balkon zag ik hem dagelijks sparren met de boksbal, waarop hij met zijn vuisten flink tekeer ging.

Zijn hond blafte irritant bij elke vuistslag.

Zijn broodmagere vrouw liep soms de tuin in, zwaar opgemaakt, meestal met een zonnebril op.

Ik ben nieuwsgierig. Hij is wel aardig, maar niet opgewekt. Eerder in zichzelf gekeerd.

Ik vraag hem een keer langs ...

Het waargebeurde verhaal

van een sterke vrouw

die in korte tijd

maar liefst zesmaal

ongelukkig geconfronteerd

werd met lichamelijke

letsels en waarvan ze

driemaal de dood overwon!

Het verhaal dat ik heb

opgedragen aan mijn vrouw Marja Terol.

Een verhaal in gewone straattaal.

Zonder dure woorden die alleen

maar afleiden, omdat ze niet altijd

bekend zijn of er gewoon

niet in passen.

Gewoon geschreven vanuit van mijn hart.

Gewoon, omdat Marja ook zo is.