Leena is geen roman in de zin van een verhaal met een plot. Het is het portret van een oude vrouw en opgebouwd alsof het is geschilderd met vegen en vlekken.

In de eenzaamheid die Leena zelf gezocht heeft - in een poldergebied waar ze niets kent - komt langzaam haar karakter en wat zich in haar geest afspeelt, te voorschijn. De contacten die ze met een paar mensen nog heeft, zijn oppervlakkig.

Ongetwijfeld zijn het de laatste jaren van haar leven, af te leiden aan de verstilling zoals die toene...