Nederlanders hebben sinds het begin van de twintigste eeuw een obsessie voor de Verenigde Staten. Deze obsessie is echter dubbelzinnig: Nederlanders namen Amerikaanse cultuur gretig in zich op, maar zetten zich er net zo vaak tegen af. Amerika functioneerde als het ware als een spiegel voor wie 'wij', Nederlanders, zijn. Maar hoe zagen die vroege twintigste-eeuwse Nederlanders zichzelf dan? Historicus Jesper Verhoef laat zien hoe zij de vraag naar de 'Nederlandse identiteit' beantwoordden in ...

In het boek 'Verdrongen door de rivier' neemt de auteur de lezer mee terug naar het verdwenen wijkje Bevershoek, dat tot 1977 onderdeel was van het dorp 's-Gravendeel. In 1976 werd Bevershoek grotendeels gesloopt. Bevershoek was een uniek en historisch gezien tevens belangrijk stukje 's-Gravendeel. Ooit was het de plek waar de veerpont aanmeerde en de bootdienst 'de Thor' een halte had. Het rond 1600 gebouwde, vroegere raadhuis stond er (dit was later nog lang in gebruik als een café) en het...

Op 13 april 1933, om negen uur in de ochtend, krijgt de Münchener openbare aanklager, Jozef Hartinger, een telefoontje uit het kort daarvoor in gebruik genomen concentratiekamp Dachau. Vier gevangenen blijken te zijn neergeschoten. Op de vlucht, beweren de bewakers. Maar wat Hartinger aantreft - een met prikkeldraad afgezette kale vlakte, vier lijken gedumpt in een munitiehok, precisieschoten in het achterhoofd, alle vier joden - overtuigt hem ervan dat hier iets gruwelijks aan de hand is.

Di...

Elspeet, Fredeshiem en Giethoorn – afgekort tot Elfregi – waren de broederschapshuizen die de Doopsgezinde Meisjes- en Jongensclub Elfregi Zaanstreek sinds 1929 graag bezocht. Daar konden ze naar hartelust kamperen, zingen, wandelen en discussiëren. Deze activiteiten sloten perfect aan bij de indertijd razend populaire padvinderij. De jeugdpredikant van de Vereenigde Doopsgezinde Gemeente Haarlem voegde na de Tweede Wereldoorlog de daad bij het woord: padvinderij werd het nieuwe doopsgezin...

Arie Pieters, woonachtig in 's-Gravendeel, is in het dagelijkse leven o.a. actief als fotograaf, tekstschrijver op het gebied van reclame & promotie en freelance correspondent voor een regiokrant. Eerder schreef hij boeken over de monumentale bomen en de natuur in de regio waar hij zelf woont; de Hoeksche Waard. Na de Tweede Wereldoorlog moest Nederland weer worden opgebouwd. En in de late jaren veertig, vijftig en het begin van de jaren zestig gebeurde dat grotendeels met behulp van GMC CCKW...

Orendi (1958) heeft iets onder de leden. Iets dat al in zijn familie broeit, sinds zijn voorvaderen in de twaalfde eeuw naar Transsylvanië trokken, het land van Vlad Dracula, de bloeddorstig heerser. Waarmee is hij besmet? En waarom? Is het omdat zijn vader op zijn vijfde verdween? Of is het al voor zijn geboorte ontstaan?

Op zoek naar antwoorden zet Orendi zich als een teek vast op zijn vader, een getuige van de geschiedenis. Student uit Roemenië op een patrouillevliegtuig van de Duitse l...

Lange tijd waren vrouwelijke religieuzen gezichtsbepalend in de verpleging in de katholieke ziekenhuizen in Nederland en Vlaanderen. Door hun inzet voor zieke mensen, hun (doorgaans onbetaalde) arbeid met lange dagen en nachten en hun medewerking aan de opbouw van het ziekenhuiswezen hebben zij bijna twee eeuwen lang een belangrijke bijdrage geleverd aan de gezondheidszorg. Zij zijn voor velen nog steeds een inspirerend voorbeeld nu menslievende zorg in de ziekenhuissector onder druk staat va...

Arie Pieters, woonachtig in 's-Gravendeel, is in het dagelijkse leven o.a. actief als fotograaf, tekstschrijver op het gebied van reclame & promotie en freelance correspondent voor een regiokrant. Eerder schreef hij boeken over de monumentale bomen en de natuur in de regio waar hij zelf woont; de Hoeksche Waard. In dit boek reizen we terug in de tijd, naar met name de jaren vijftig, zestig en zeventig. Wij nemen dan een kijkje in de 's-Gravendeelse wijk 'De Nest', zoals die er tot 2009 uit he...

‘Südtirol ist nicht Italien!’ Wie vanuit Oostenrijk over de Brennerpas Italië binnenrijdt, zal deze leus nog regelmatig op huizen of spandoeken aantreffen. Na de Eerste Wereldoorlog, waarbij het eerste land tot de verliezers en het tweede tot de overwinnaars behoorde, werd Tirol in tweeën geknipt en werd de zuidelijke helft Italiaans, zonder dat de bevolking hierop enige invloed had. Mussolini streefde vervolgens naar Italianisering, die uitmondde in de voor Zuid-Tirolers onmogelijk...