Wat ik nog zeggen wilde

vloeit bijeen als honing

uit een honingraat.

Proef de zoete tonen.

Hoor waar het op staat.

Klokkenstoel, getuige van tijdelijkheid.

Levensweg, overwegingen van meer tijdloze aard.

Dat zijn de twee delen van deze gedichtenbundel,

een Nederlandstalige bundel met een Friese uitstraling.

De vormgeving van de gedichten onderstreept hun betekenis.

Maria de Groot publiceerde eerder bij Uitgeverij Elikser Gaasterlandse hymnen en gedichten, Het donkere hart van de zonnebloem en...

In deze bundel beeldt de zonnebloem, met de gele kroonbladen en het donkere hart omsloten door drie koper getinte ringen, zowel mens als mensheid uit.

De buitenste kroonbladen geven de schepping weer tot in hoogtepunten van leven. Dat wordt zichtbaar gemaakt in een aantal gestalten, zoals o.a. Franciscus en Clara, de dichteres Emily Dickinson, de schilderes Judith Leyster, de wijsheidslerares Beruriah en strijders van Amnesty International. Er is ook een innerlijke kring van kroonbladen. Zij ...