In Parijs klinkt overal muziek, zeker in het prestigieuze Conservatoire Eurydice. Maar hoort Ariane daar wel thuis? Ze twijfelt niet alleen aan haar talent maar ook aan haar verstand: nacht na nacht schrikt ze wakker van een melodie die er niet is. En waarom voelt ze de drang om in te grijpen wanneer een onbekende jongen overvallen wordt?

Ze ontdekt een ontstellende waarheid: dat Liederen van Kracht de enige verdediging zijn tegen een oeroud kwaad. In de straten van Parijs waart een dreiging ...

de 366ste dag:

‘Dit is geen schrikkeljaar. Er is maar een schrikkeljaar eens in de …’

‘… vier jaar. Weet ik,’ onderbreekt hij haar. De vogel zet zijn veren op, alsof hij het

koud heeft, en strijkt ze dan met zijn snavel plat. ‘In schrikkeljaren krijg ik één dag.

In andere jaren glip ik een beetje tussen de kieren door.’

Lissa loopt. Haar voeten brengen de straten in kaart, en haar verstand houdt haar emoties in toom.

Het zegeviert over haar kinderlij...