Lucian Blaga (1895-1961) neemt binnen de Roemeense literatuur dezelfde positie in als Paul van Ostaijen of Fernando Pessoa binnen het Nederlandse of Portugese taalgebied. Alle drie beginnen ze te publiceren naar het einde van de Eerste Wereldoorlog toe. Alle drie vinden ze aansluiting bij de avant-garde van grotere landen, die ze daardoor ontsluiten binnen hun eigen taalgebied. Alle drie strooien ze in hun oeuvre de kiemen van literaire mogelijkheden uit, die door de generaties na hen worden ...

Dit is inmiddels mijn vijfde boek en is een compilatie van alles wat ik heb geschreven. Gedichten, teksten, poëzie en spreuken. Alles gaat over het leven en daardoor zal het herkenbaar zijn voor velen. Reacties van mensen om mij heen op mijn schrijven, geven mij het gevoel dat ze echt geraakt worden. Eén van de grootste redenen om hier opnieuw iets mee te doen. Wens jullie veel leesplezier!

In het alledaagse vind ik mijn inspiratie.Niet alleen de inhoud is voor mij belangrijk maar ook de fysieke vorm van het gedicht. De aanwezigheid van letters op papier als neerslag van mijn gedachten met aandacht voor vorm, klank en ritme. Gedichten als gebeeldhouwde taal.

'Voegwoorden' omvat het volledige poëzie-oeuvre van Piet Gerbrandy. De bekroning met de Jan Campert-prijs (in 2014) van de bundel 'Vlinderslag' was een erkenning voor de vervolmaking van een nieuw soort dichterschap, dat zich aankondigde met 'Smijdige witheid'. Deze poëzie zoekt de grens op, zo sterk dat de gedichten uit de voegen van de vorm barstten. Met behoud van poëzie en met toevoeging van antieke retorica, essayistiek en dialoog, werd in 'Smijdige witheid' een nieuwe vorm gevonden ...

Rembrandt Harmenszoon van Rijn (1609-1669) wist zijn tijdgenoten al te inspireren met zijn werk, maar is ook nu nog een grote inspiratiebron voor veel dichters.

Victor Schiferli maakte voor deze bundel een keuze uit het grote aantal gedichten dat aan Rembrandt is gewijd. Tezamen geven ze een rijk geschakeerd beeld van het leven en werk van de kunstenaar.

Deze bloemlezing bevat gedichten van o.a. Joost van den Vondel, Rainer Maria Rilke, Anna Enquist, Rutger Kopland, Ida Gerhardt, Simon Vestd...

Ons blikveld wordt begrensd door de horizon. Ons weten stopt bij de grens. Onze taal is ontoereikend. Voor alles voorbij de grenzen hebben we maar één woord: 'Niets'.

Poëzie kan ons helpen om uitdrukking te geven aan de wijze waarop we ons begrensde bestaan ervaren. Deze bundel bevat een selectie van gedichten, die in de loop van mijn leven zijn ontstaan. Geprobeerd is om de tekst zodanig met foto's te combineren dat woord en beeld elkaar versterken in hun reiken naar wat eigenlijk onzegb...

Na het overlijden van Rutger Kopland in 2012 is de belangstelling voor zijn poëzie alleen maar toegenomen. Van zijn verzameld dichtwerk werden inmiddels ruim 25 000 exemplaren verkocht. Kopland blijft een groot publiek aanspreken.

De doden zijn zo hevig afwezig, alsof

niet alleen ik, maar ook zij

hier staan

en het landschap hun onzichtbare armen

om mijn schouders slaat.

[...]

In Over het land en het water zijn de gedichten samengebracht die W.G. Sebald schreef van zijn studententijd tot aan zijn veel te vroege dood. Dezelfde thema’s als in zijn beroemdste boeken komen aan bod: de gedichten zijn schitterende vignetten over de natuur en over de geschiedenis, de dood en het geheugen, reizen en landschappen.

Zie ook vertaalster Ria Hengel over het eerste gedicht uit 'Over het land en het water'

op de site van Athenaeum Boekhandel.

Anton Korteweg kijkt, vaak op z’n fiets, om zich heen. Herkent feilloos het menselijk tekort in de dingen die hij ziet. En dat schrijft hij dan op. Zoals in het gedicht ‘Tunnels’:

‘Gebruik de tunnel’, staat er, en, die raad gevolgd,

‘Astrid, I love you’. Mooi. So far, so good.

Daal je de Straatweg af het Haagse Bos in:

‘Astrid skelethoer. Negative Erection.’

Zo kom je ’s morgens om half negen in Wassenaar

in tien minuten maar van de banaalste uiting

van liefde tot het grof...

Op de vraag van Adorno of na Auschwitz de poëzie niet onmogelijk is geworden, antwoordt de Franse dichter Yves Bonnefoy (Tours, 1923) dat ze nooit zo noodzakelijk is geweest. ‘De poëzie heeft een rol die door niets te vervangen is,’ stelt hij. ‘Als ze helemaal zou verdwijnen, zou de menselijke samenleving met haar tenietgaan.’ Die rol bestaat erin dat de poëzie een opening biedt op ‘de volle tegenwoordigheid van de werkelijkheid op cruciale momenten van ons leven’. “Wat in de...