De 20-jarige Willem M. Roggeman maakt in januari 1956 persoonlijk kennis met de 32-jarige kunstschilder Maurice Wyckaert in het avant-garde kunstcentrum Taptoe in Brussel. Zij worden vrienden voor het leven. Dat jaar organiseert de Antwerpse artistieke vereniging De Nevelvlek een nationale literaire wedstrijd. Willem M. Roggeman stuurt een cyclus gedichten op die in november 1956 wordt bekroond met de eerste prijs voor poëzie. In de jury zitten Gaston Burssens, Louis Paul Boon, Ben Cami en ...

Rien Vroegindeweij (1944), drager van de Erasmusspeld, ontvanger van de Gedichtendagprijs en van de Anna Blaman Prijs, Dichter van Dienst bij de Eenzame Uitvaart Rotterdam, publiceerde proza en poëzie. In 1973 verscheen zijn eerst dichtbundel Een vliegtuig van beton, in 2009 Later wordt alles echter – een keuze uit de gedichten 1973-2009.

De literaire pers over de poëzie van Rien Vroegindeweij:

“Je kunt dus niet anders dan constateren dat deze onnadrukkelijke lyriek een krachtig karakte...

"We zitten in de nachtbus" is de zesde dichtbundel van Fred Papenhove. Wat de gedichten met elkaar verbindt is dat er veel wordt aangekaart met betrekking tot onze moderne wereld en ons wedervaren daarop maar dat er ondanks zwaarte ook een soort van lichtheid kan zijn die ons bestaan even uittilt boven de blues van alledag.

Gedichten uit deze bundel zijn onder andere geplaatst in

Hollands Maandblad, Het Liegend Konijn, Ballustrada en de Groene

Amsterdammer.

Voor "De hemel is vol zwaluwen" on...

'Melancholie, dat besef van tijdelijkheid en ijle droom dat het leven juist zo draaglijk maakt.' Gerrit Komrij

In Vermorst geluk houdt Frits Criens vanuit een melancholische gemoedsstemming, met mildtreurige zelfspot, zichzelf een spiegel voor. Daarin komen ambities en verlangens die geen werkelijkheid werden, als terugkerende thema's naar voren, net als taal en dichterschap, ouder worden, liefde en dood. Het niet uitgesproken, maar alom aanwezige levensmotto van de dichter 'Tegenslag leidt t...

ONZEGBAAR IS HET BLAUW, de dichtbundel waarmee Dirk Mout debuteert, openbaart

een verscheidenheid aan, soms terugkerende, thema's. Gemeenschappelijk hebben zij

het credo dat pogingen om te blijven tevergeefs zijn, dat verdwijnen voorgoed is, maar

het overwegend morgen wordt.