In weerwil van de opinion chic dat poëzie onvertaalbaar zou zijn, gelooft Jean Pierre Rawie dat elk gedicht te vertalen is, al duurt het soms lang vóór gedicht en vertaler elkaar vinden. Dat is niet erg: een gedicht heeft de tijd.

Al vele decennia vertaalt Rawie even geestdriftig als begenadigd gedichten uit vroeger tijden, waarbij hij slechts één regel in acht neemt, die van Dante Gabriel Rossetti: a good poem should not be turned into a bad one.

In Een luchtbel in een vluchtige rivier ...

Sinds meer dan twaalf jaar schrijft Jean Pierre Rawie meer proza dan poëzie, in de vorm van een wekelijkse bijdrage aan het Dagblad van het Noorden. Beschreef hij daarin aanvankelijk zijn omgang met familieleden, trawanten en passanten, in de loop der jaren zijn deze schrifturen uitgegroeid tot een unieke autobiografie van een van de meestgelezen en meest beminde dichters van ons taalgebied. Hebben we hiervoor tachtig jaar gevochten is de even amusante als weemoedige weerslag van Rawies vert...

'Foto'Mijn moeder heeft de foto uitgekozendie na zijn dood het meeste op hem lijkt.Naarmate langzaam de meedogenloze,mij nog veranderende tijd verstrijkt,fixeer ik hem steeds meer in deze pose;het raam, de stoel, het boel dat hij bekijkt,en al mijn komende metamorfosenworden door mij aan dat portret geijkt.Straks ben ik even oud als hij op dezefoto. Nog even, en wat is geweestwordt weer zoals het was in den beginne:Dezelfde sluitertijd. Ik zit te lezenin deze kamer, en het licht valt binnendo...

Vijf jaar na zijn uiterst succesvolle De tijd vliegt, maar de dagen gaan te traag publiceert Jean Pierre Rawie dit najaar zijn grote nieuwe dichtbundel Handschrift. Op ontroerende wijze doet de dichter kond van zijn grootse en bewogen zielenleven in vormvaste en technisch volmaakte gedichten, die bovenal ontroerend en al te menselijk zijn.

Jean Pierre Rawie (Scheveningen, 1951) is een van de meest geliefde dichters van Nederland. Zijn bundel Onmogelijk geluk behoort tot de succesvolste dicht...

Oude gedichten van Jean Pierre Rawie bevat alle gedichten uit de bundel Het meisje en de dood (1979), Intensive Care (1982) en Kwade trouw (1986).

'Idylle'Het regende toen ik de trein betraddie mij zo vaak uit steeds dezelfde stedendoor steeds eenzelfde regen had geredennaar steeds dezelfde noordelijke stad.Vermoeid uit mijn gedachten weggegledenhad ik een vaag soort halve slaap gevat:mijn niet meer te traceren levenspadverloor zich in een anoniem verleden.Toen naderde de trein de brug, en uiteen halve droom schoot ik ten halve wakker;wat laatste druppels waaiden van de ruit.Ik zag: de IJssel stroomt nog naar de zee.Gods licht beschijnt...

Dichter

Je maakt het mensen toch niet naar de zin,

en streeft dat ook niet langer na. Niet langer

is wat je schrijft gericht op een ontvanger.

Je bent je eigen einde en begin,

en leeft en sterft alleen. Geen dubbelganger

neemt straks je plaats wanneer je doodgaat in;

geen keer op keer verloren hartsvriendin

ging van iets anders dan gedichten zwanger.

Veel lijkt mislukt te zijn, maar toch, jij bent

degeen die eens zelfs in het meest banale

de waardigheid en zin heeft onderkend,

en alles in het eerste lic...