De dertienjarige Brian woont bij zijn vader op een afgelegen terrein in een caravan. Een renovatie in de instelling waar Brians verstandelijk en fysiek beperkte broer Lucien verblijft maakt het noodzakelijk dat Lucien elders wordt opgevangen. De vader haalt zijn oudste zoon naar de caravan en maakt Brian verantwoordelijk voor de verzorging. Maar hoe maak je de juiste keuzes als je zelf nog zoveel moet ontdekken?

Als Carine in haar geboortestad de laatste scène uit De kersentuin van Tsjechov speelt, waarin broer en zus noodgedwongen afscheid nemen van hun

ouderlijk huis, denkt ze aan haar net overleden moeder. Haar vader is al eerder gestorven.

‘Het is daar dat ik ten diepste besef dat ik geen ouders meer heb, geen kind van iemand meer ben, alleen gelaten met herinneringen die ik niet meer kan

delen.’

Ze besluit over de relatie met haar ouders te gaan schrijven. Maar het wordt meer dan dat.

‘Mijn naam is Zacharia, een volbloed Belg van Marokkaanse origine – gelukkig lijk ik niet op een Marokkaan – en net als mijn ouders geboren en getogen in dit Belgenland. Reken daar nog een jongere broer en zus bij, zij dwalen hier ook ergens rond.’

Zo kalm als hij zich voorstelt, zo explosief verloopt het leven van de jonge Zacharia. Nadat hij en zijn broer en zus door de kinderbescherming uit huis worden geplaatst, komt hij terecht op een veiling. De hoogste bieder is een oudere blan...