Nu heden, straks verleden,

vergleden in de duisternis van de Tijd.

Iets van niets, de N van Nu,

die in Niets verglijdt.

‘Zo dichtte onlangs mijn buurman, markies De Canteclaer. Tijd is een raar iets, wil ik maar

zeggen. Zodra ik “nu” heb gezegd, is dat alweer verleden tijd, als iemand begrijpt wat ik

bedoel.

Met Joost roei ik zelfs tegen de tijd in, en zet hem stil. Het is wonderlijk wat een heer vermag!

Joost figureert trouwens prominent in dit boekwerk, waarin hij niet alleen door de ...

Ik gleed, meer dan ik liep, de trap af en snelde het gangetje in. Vlak bij me klapte een deur open en dicht, telkens een lichtstreep op de grond werpend. Me vasthoudend aan de deurpost stapte ik naar binnen. Daar, hangend over tafel, lag Braun. Een bloedstraal liep vanaf zijn slaap langs zijn gezicht, zijn linkerarm slingerde mee met de bewegingen van het schip.Op volle zee komen kapitein Sixma en journalist MacNab voor de onaangename taak te staan de moord op een van de passagiers op te loss...