Hij is weer terug, er ist wieder da, de door de geallieerden in Neurenberg bij verstek ter dood veroordeelde SS-generaal Gottfried Judejahn. Onverwacht herrezen en terug uit de woestijn, waar hij de Arabieren discipline heeft geleerd voor hun beslissende slag tegen de jonge jodenstaat Israël. Incognito (en met een grote zonnebril) rijdt hij in een grote Mercedes met Arabisch kenteken Rome binnen. Het thuisfront heeft hij laten weten, dat hij voor belangrijke zaken in de stad zou zijn.

Zijn vr...

De twaalfjarige David ontmoette de oude meneer Rosenthal toen hij zich samen met een paar klasgenoten als vrijwilliger aanmeldde voor de actie 'adopteer een bejaarde'. Volgens Rosenthal begint het leven pas bij zeventig. De moeder van David vindt het maar niets; hij zou eens vrienden moeten maken met mensen 'van wie de leeftijd niet een veelvoud van vijfendertig bedroeg'.

Maar de klasgenoten van David maken lang niet zulke spannende dingen mee als Rosenthal. Er zijn altijd huizen en straten ...

'John Maxwell Coetzee is niet zomaar een auteur: hij is een schrijvende magiër die je betovert en laat doorlezen, tot hij ook zijn laatste woord tot je heeft laten doordringen.' - Bert Wagendorp in de Volkskrant

'De kinderjaren van Jezus is vintage Coetzee.' - De Standaard

Ze zijn over de zee gekomen, de man en de jongen, en in het opvangcentrum hebben ze een nieuwe naam en persoonsgegevens gekregen. Met deze roman weet J.M. Coetzee ons weer continu te verrassen. Net als in zijn meesterwerk ...

Wat gebeurt er wanneer je de wereld buiten alleen door een klein raampje kan bekijken? Wat win je en wat verlies je? Waar liggen de grenzen van het menselijk aanpassingsvermogen? Christophe Boltanski stuitte op deze vragen toen hij op zoek ging naar de verhalen van zijn jeugd, zijn ouders, zijn wortels - die allemaal samenkomen op één plek, het eigenaardige herenhuis aan Rue de Grenelle.

'Ze woonden in een paleis en leefden als clochards.' Ze zijn onaangepast en gierig, eten slecht; je zou ...

Isabell en Georg zijn een gelukkig paar. Als Isabell 's avonds met haar cello op haar rug van het theater naar huis gaat en als Georg van de redactie huiswaarts loopt, of wanneer zij samen nog een nachtelijke wandeling maken, dan kijken ze graag naar binnen bij de huizen in de straat. Ze zien de stijlvolle verlichting, de boekenwanden, de schilderijen of foto's aan de muur, de bonte gordijnen in de kinderkamers. Zo, zeggen ze, mag hun toekomstig leven er ook best uitzien.

Met de geboorte van ...