Driekwart eeuw reeds voert Hans Dorrestijn een strijd op leven en dood tegen zijn demonen. Zijn jeugd werd gedomineerd door een boze stiefvader. Zijn adolescentie stond in het teken van de lelijkheid. Tijdens zijn studiejaren regeerde koning alcohol:

Wie in het café naar binnen kijkt

Ziet door het raam gezelligheid

Vergis u niet, het is maar schijn

Neem dat maar aan van Dorrestijn.

Maar een Dorrestijn laat zich niet zomaar kisten. Als leraar overwon hij de wanorde. Uit zijn ongelukkige liefd...

Wanneer het leven je ineens toelacht, kan dat tot verwarring leiden. Onverwacht succes in het werk en een al even onverwachte liefde dwingen Marly Sanders tot het heroverwegen van oude familiewaarden en het betreden van onbekende gebieden.

In het op zichzelf staande vervolg op Toen kwam moeder met een mes, de alom bejubelde familiekroniek van Nicolien Mizee, zien we de Haarlemse familie weer terug in tijden van opbloeiende liefde en naderend afscheid. Terloops wordt er ook nog een familiegehe...

Iemand moet het doen. Een gesprek voeren met een verbijsteringsrobot. Op zondagmiddag naar een café chantant en rondhangen met hoofdstedelijke oude meisjes, uitgewoede corpsballen en gepensioneerde beau garçons. Aandachtig kijken naar een ongesubsidieerd ballet van lepelaars. Twee sappige bierpaarden bewonderen in de Breitnerende avondschemering. Iemand moet op de bres springen voor de trouw roffelende rolkoffer die symbool dreigt te worden voor toeristenhaat. En wat zou er van de halfharde...

Het leven dient in scène te worden gezet. En je leven in scène zetten, dat kun je niet aan anderen overlaten. Dat moet je zelf doen. Robert G. Mehlman wil de werkelijkheid produceren zoals anderen boeken, films en schilderijen produceren.

"Het waren deze kleine toneelstukjes die mij gelukkig maakten. Het moment dat ik zelf begon te geloven in de zorgvuldig door mij geënsceneerde werkelijkheid, dat was het moment van de euforie. Het moment dat het verhaal dat je zelf hebt bedacht er met je ...

Freelance-tekstschrijver Robert van Eijden heeft grip op zijn bestaan. Iets te veel grip, misschien. Hij leidt een overzichtelijk leven volgens schema's en systemen waar hij nooit van afwijkt, maar bezit desondanks weinig kracht - zelfs voor het oprichten van een Vereniging voor Onderpresteerders kan hij geen energie opbrengen. Met behulp van zijn vriend Paalman, de wijsheden van zijn blinde buurman en vele glazen Witte Trappist gaat hij moedeloos en volkomen zelfgeabsorbeerd elke strijd uit ...