Plutarchus heeft zijn Alexanderbiografie geschreven als een psychologisch verslag van de zielenroerselen en karaktertrekken van de hoofdpersoon. Hij wil als praktische filosoof zijn lezers laten zien hoe de eigenschappen van beroemde mensen hun omgeving en eigen positie hebben beïnvloed.De biografie is aangevuld met twee redevoeringen van Plutarchus over Alexander en de verzamelde uitspraken uit de Moralia

Seneca, de leermeester van keizer Nero, (ca. 4-65 n.C.) heeft negen tragedies op zijn naam staan. De Oedipus gaat terug op Koning Oidipous van Sofokles, de Griekse tragedieschrijver uit de 5e eeuw. De stoïsche achtergrond van Seneca zorgde voor nieuwe filosofische aspecten van het oude verhaal. Een tweede dimensie is de politieke achtergrond waartegen de tragedie is geschreven: de moord op Claudius, stiefvader van Nero, de rampzalige politiek van Nero, de vermeende incestueuze verhouding met...

Dit tiende en laatste deel van de Moralia van Plutarchus van Chaironeia LITERATUUR, MUZIEK EN FILOSOFIE bevat diverse belangwekkende dialogen en essays waarin de grootste Griekse denkers en auteurs besproken worden, zoals Sokrates, Plato, Herodotos, Aristofanes, Menander, Demosthenes en anderen. De goddelijke stem van Sokrates, de kwaardaardigheid van Herodotos en Het ontstaan van de ziel in de Timaios zijn qua vorm en inhoud parels in het werk van Plutarchus. Onmisbaar voor onze kennis van ...

In dit vijfde deel: GRIEKSE EN EGYPTISCHE GODSDIENST van de Moralia van de Griekse schrijver Plutarchus van Chaironeia (46-120 n. Chr.) zijn een aantal werken samengebracht die van groot literair, godsdienst-historisch en archeologisch belang zijn. Zeer interessant is het traktaat over de Egyptische godsdienst met verklaringen van de mythe van Isis en Osiris.Het gedachtegoed van de andere werken is eerder filosofisch dan theologisch van aard, waarbij het Platonisme de toonaangevende filosofi...

De Hippolytos van Euripides (480-406 v.C.) Is net als de Medea een tragedie van liefde en wraak. Ook hier voelt de vrouw, in dit geval Faidra, zich verraden in haar liefde voor haar stiefzoon Hippolytos, die als trouw aanhanger van de kuise godin Artemis afkerig was van seksuele contacten en haar avances radicaal afwees. Om gezichtsverlies en vernedering te vermijden besluit Faidra tot zelfmoord maar sleurt tegelijk Hippolytos mee in de afgrond door een verzonnen aanklacht van verkrachting.