Lucian Blaga (1895-1961) neemt binnen de Roemeense literatuur dezelfde positie in als Paul van Ostaijen of Fernando Pessoa binnen het Nederlandse of Portugese taalgebied. Alle drie beginnen ze te publiceren naar het einde van de Eerste Wereldoorlog toe. Alle drie vinden ze aansluiting bij de avant-garde van grotere landen, die ze daardoor ontsluiten binnen hun eigen taalgebied. Alle drie strooien ze in hun oeuvre de kiemen van literaire mogelijkheden uit, die door de generaties na hen worden ...

‘Het is met de mannen van mijn ambacht eigenaardig gesteld. Een indruk, een beeld, iets dat wij van horen zeggen of lezen kennen, zet zich in ons vast, kiemt daar voort als winterkoren, wekt nieuwe voorstellingen in ons… Het springt aan het licht op ons paneel, zonder dat wij weten waar het vandaan komt, en steeds als wij het nodig hebben.’

Melchior Hintham

Lucian Blaga (1895-1961) neemt binnen de Roemeense literatuur dezelfde positie in als Paul van Ostaijen of Fernando Pessoa binnen het Nederlandse of Portugese taalgebied. Alle drie beginnen ze te publiceren naar het einde van de Eerste Wereldoorlog toe. Alle drie vinden ze aansluiting bij de avant-garde van grotere landen, die ze daardoor ontsluiten binnen hun eigen taalgebied. Alle drie strooien ze in hun oeuvre de kiemen van literaire mogelijkheden uit, die door de generaties na hen worden ...

"Deze gedichten die aan den oorlog herinneren, voeren toch den oorlog niet anders mede dan in herinnering. Het kanon zweeg en zwijgt ook in de poëzie van dezen gewonden soldaat, die in het ziekenhuis zijn dagen van levensgevaar en genezing doorbracht, en zijn aandacht richt zich niet op de wereldgebeurtenissen, maar op de roersels der ziel. Van het vlaamsche volkseigen is niet de uiterlijke, maar de innerlijke geneigdheid de zijne en meer dan de ‘daver van 't kanon’ boeit hem de ‘weifl...

Ivo Kievenaars 'zesde' is een reis- en aangeklede naturistengids voor het hele gedichtengezin, met veel liefde en achterklap.