Als je in een kliniek voor depressieve ouderen verblijft valt je één ding als eerste op: het zwijgen en het staren. Ik maakte er een gedichtje over op 17 maart 2023. Ik was toen allang weer thuis, maar een aantal dingen spoken nog regelmatig door mijn hoofd. Vooral ook compassie ten opzichte van medepatiënten.

een vogel of een schorpioen

of een roepende in de woestijn

ze vinden het staren zo waardevol

dat ze het veelvuldig beoefenen

een uilskuiken dat nergens bang voor is

bepaalt de gang v...

De bundel heeft een motto: OORLOG en VRIJHEID. Het is een opeenstapeling van gedichten. Hoewel een aantal verzen ook als één geheel kunnen worden gelezen.