De euthanasie van zijn moeder inspireerde Ronald Giphart in 2000 tot het schrijven van deze openhartige roman. Gelukkig staat het gevoelige onderwerp de bekende giphartiaanse humor niet in de weg. Met de hem kenmerkende vertelsnelheid en een spervuur aan grappen voert Giphart de lezer mee van Utrecht naar La Palma – en van de liefde naar de dood.

Een jonge fotografe is voor haar nieuwe project neergestreken in het snikhete, vergeten achterland van Europa, waar ze de dood portretteert. Wat ze zich niet realiseert, is dat de ommelanders haar bewegingen en gedragingen nauwlettend volgen.

Tot ze met autopech strandt op een verlaten grindweg. Vanaf dat moment tonen de bewoners en het dorre achterland hun ware gezicht. Honderden kilometers verderop, in de bruisende stad met tuinbouwtorens, maken dierbaren zich zorgen over de terugkeer van de...