‘(...) In een verhaal van H.P Lovecraft gaat zijn alter ego, de wereldvreemde held Kuranes, in zijn nachtelijke dromen op zoek naar de stralende stad Celephaïs, symbool van “die prachtige wereld die de onze was vóór de jaren der rede, of die van de treurigheid”.

In een andere queeste naar een legendarische locatie, krijgt de dromende held finaal te horen:

“(…) Weet dat jouw wonderbaarlijke stad van goud en marmer niet meer is dan de som van alles wat je in je jeugd hebt gezien...

En op dat ogenblik, voor dit oeroud, met mos begroeid megalithisch monument, kreeg hij een vaag gevoel van wat hier allemaal achter zat. Plotseling, alsof hij verder ieder belemmerend nadenken vóór wilde zijn, viste Stan het oranje bolletje uit zijn zak en slikte het snel door. Eerst was er de opkomende paniek, het besef van de onomkeerbaarheid van zijn impulsieve daad. En als er eens iets met mij gebeurde? Maar gaandeweg begon het wriemelen, en alles, zelfs de massieve menhir waartegen hij...