Met deze moderne variant op het aloude leerdicht onderzoekt Piet Gerbrandy in virtuoze verzen en prozagedichten de (on)-kenbaarheid van het zelf en het raadsel van het lichaam ten opzichte van de ziel. De gedichten zijn tastend, onderwijzend, doorleefd, eerlijk, grappig, gelaagd en toegankelijk tegelijk. Of het nu gaat om de liefde, de vergankelijkheid van het lichaam, de stand van de natuur of de evolutie, ze doen goed geslaagde pogingen om het hele zijn te omvatten. Oorsprong, verwondering,...

In Ontbinding wordt het verhaal verteld van een man die verwonderd terugkijkt op een leven vol liefde, vogels, oude boeken en verlangen. De avond valt, er moet afscheid worden genomen, er breekt een volgende fase aan, die ongetwijfeld weer gulzig zal worden omarmd.

Net als in eerdere bundels combineert Gerbrandy op ingenieuze wijze poëzie en proza, terwijl zijn vitale, sonore stijl het onmogelijke evenwicht zoekt tussen uitgeklede zakelijkheid en barokke exuberantie. Kachels walmen, merels ...