Van nature maken de meeste mensen deel uit van een groter geheel, familie. Ons leven lang zijn we verbonden met het nest dat we zijn ontvlogen. Wim Daniels boog zich over het verschijnsel ‘familie’ in de traditionele en minder traditionele zin van het woord. Hij schrijft over het kerngezin en over patchworkfamilies, over de mater en pater familias, kinderen en kleinkinderen, over schoonmoeders en ideale schoonzonen. Maar ook over het raadselnichtje, de regelneef, de roddel tante, de suike...

Falderappes, flikflooien, flierefluiter, oelewapper. Frivole, koddige woorden zijn het, gewaagd, lichtzinnig, onbezonnen. Als je er goed naar kijkt, denk je misschien: wat staat er in hemelsnaam? Hoe zijn we ooit aan deze woorden gekomen? Bij sommige heb je misschien de neiging om te gaan zingen: hatsiekiedee, ammehoela, hoelahoep. Wij noemen ze ‘huppelwoorden’. Ze zijn speels, zwaaien, dansen op een koord, tuimelen in het rond. Niet zelden blijken huppelwoorden hun dartele leven al vrij ...