Zo begint het. Met een jongen op een muur. Hij krast zijn naam in een steen. Vik, staat er.

Vik krijgt een groot pak, een pak met een wolf in. Maar… hij wil helemaal geen wolf. Mag ik dat beest? zegt een agent. Dan krijg jij een sportauto, of nee, je mag een koek! Of nee, Vik krijgt een oude emmer, een roeiboot of toch het paard van de koning? Alles kan.

Wie dit boek leest, mag het daarna ruilen voor een foto met veertig rovers!

Al zolang ze weten, zijn olifant en zebra beste vrienden.

Van poot tot snuit: dikke vrienden.

Met heel hun hart: echte vrienden.

De samenwerking tussen Stefan Boonen en Jan Van Lierde leverde al vaker verbeeldingsrijke pareltjes op. Denk maar aan het prentenboek Verliefd of de reeks voor beginnende lezers Veer.

Stefan Boonen volgde een opleiding schrijnwerkerij en daarna bijzondere jeugdzorg en orthopedagogie. Hij schreef zijn eerste boek in 2000 en sindsdien staan er al meer dan 80 titels op...

Er was eens een moeder.

En er was eens een vader.

Op een zaterdag – de zon scheen, het waaide – gingen ze naar De Winkel.

Om er een kind te kopen.

Deze kant uit, zei de verkoper.

Ze liepen naar een grote hal.

Allemaal rekken.

En in die rekken allemaal potjes, potjes met spul in allerlei kleuren.

Allemaal genen, zei de verkoper.

Dit boek gaat over Billie en over genen. Genen zijn héél kleine deeltjes van je lichaam. Je krijgt ze van je vader en je moeder. Genen zorgen ervoor dat jij er u...

Op een dinsdag in april zet Lena, de zus van Bas, er een punt achter. Ze vertrekt naar school, maar zal er niet aankomen. Haar zelfdoding haalt de wereld van Bas helemaal overhoop. Er is verdriet en woede en pijn. Vragen zonder antwoord. Wanhoop bij zijn ouders. Bovenal mist Bas zijn zus vreselijk. Het is alsof hij van nul af aan moet beginnen en zichzelf stukje bij beetje weer moet opbouwen. En ondertussen gaat zijn leven verder: zwemmen, gitaar spelen, muziek beluisteren en de laatste maand...

Zie je haar al zitten? Tikkend met haar voet, beetje naar voor gebogen. Het hondje dat onder de stoel ligt. Dat ze zou glimlachen, om zich heen kijken. ‘Is er iemand dood soms?’ Dat er wordt geknikt. ‘Ja.’ ‘Wie dan?’ ‘Jij?’ ‘Ik? O ja!’ Ze zou glimlachen en verlegen haar schouders ophalen. De verbaasde blik in haar bruine ogen. Dat al die mensen hier zijn, speciaal voor haar? Ook meneer en mevrouw Simmer? Zelfs iemand die op een koning lijkt. Dat ze haar tong uitsteekt naar...