Sinds haar romandebuut Bleekers zomer (1972) is Mensje van Keulen niet meer weg te denken uit de Nederlandse letteren. Ze is een verhalenschrijver pur sang en weet als geen ander haar personages met een paar pennenstreken tot leven te wekken. Bijna achteloos kan ze een verhaal over gewone mensen uit de hand laten lopen.

Of het nu haar indringende romans, openhartige dagboeken of sublieme verhalen zijn, Van Keulens werk wordt gekenmerkt door eenzaamheid, teleurstellingen en ons onvermogen om ...

In Moeder en pen, het derde deel in de dagboeken, volgen we Van Keulen in de jaren daarna. Inmiddels is ze meer dan een gevierd schrijver, ze is moeder én ze is gescheiden. Hoe dat alles overeind te houden levert vragen op waar vrouwen, waar schríjvers, ook vandaag de dag mee worstelen. Moeder en pen verduidelijkt de wispelturige nasleep van een falend huwelijk, de strijd om te kunnen blijven schrijven en de keus om als alleenstaande ouder verder te gaan – zoals altijd is Mensje van Keule...