Twee jaar lang interviewde Annemarie Haverkamp meer dan zeventig mensen - jong, oud, arm, rijk - die binnen afzienbare tijd zouden komen te overlijden. Hadden ze nog plannen voor de tijd die hun restte, dromen die waargemaakt moesten worden? Waar zouden ze geen tijd meer aan willen verliezen? Waar hadden ze spijt van? Wachtte hun een hiernamaals? Wat zouden ze na willen laten aan hun dierbaren? Gesprekken die aanvankelijk over de dood leken te gaan, maar eigenlijk veel meer zeiden over het le...

Dolgelukkig zijn wij

Annemarie HaverkampOntroerend en ontnuchterend verslag van een moeder van een ziek kindOm 03.26 uur knipt Bart een lampje aan en draait hij zich op zijn rug.

¿Ik geloof niet dat ik het wil, Anne, al die operaties. Heeft het zin?¿

Ik schrik niet van zijn woorden. Denk al uren precies hetzelfde. Dokter De Gier had gesproken over ons kind als over een huis dat ingrijpend gerenoveerd moest worden. Nieuw dak, andere riolering, moderne verwarmingsketel en hier en daar een steunb...

'Het nu is het enige wat ik heb.' Ismaël Lotz (43)

'Ik nam me voor elke dag een lievelingsdag te laten zijn.' Geneviève Verberk (58)

'Als ik niet ziek was geworden had ik nooit met deze passie geleefd.' Jip Schreibers (25)

Wat doe je als je nog maar kort te leven hebt? Annemarie Haverkamp interviewde twee jaar lang meer dan zeventig mensen die binnen afzienbare tijd zouden komen te overlijden. Ze vroeg naar hun angsten, hun dromen, hun plannen en het onvermijdelijke einde. Gesprekken die aa...

Corona teistert de wereld, maar Job heeft de tijd van zijn leven. Hij mag veel thuisblijven, krijgt extra aandacht van zijn ouders en geniet van de rust. Job is niet als andere kinderen. Hij kwam ter wereld met een zeldzame chromosoomafwijking. Dat hij een kwetsbare gezondheid heeft, weet hij zelf niet. Elke ochtend wordt hij vrolijk wakker en relativeert hij de zorgen van zijn vader en moeder.

Achttien jaar lang schreef Annemarie Haverkamp columns in dagblad de Gelderlander over het leven met...

Uitgeroepen tot NPO Radio 1 Non-fictie Boek van het jaar!

Achttien jaar lang beschreef Annemarie Haverkamp de wereld door de ogen van haar zoon Job. Ze begon al met een columnserie in de Gelderlander toen haar zwangerschap samenviel met de eerste van Máxima. Tot haar ontsteltenis bleek bij de geboorte dat Job een zeldzame chromosoomafwijking had. Hij ging niet staan en niet lopen. Zijn gezondheid was broos, maar lachen kon hij als de beste.

Annemarie documenteerde zijn hele leven, Job werd een...

Job kan niet staan en niet lopen. Niet lezen en niet rekenen. Vrolijk en ongecompliceerd begint hij elke ochtend aan een nieuwe dag. Job heeft geen weet van zijn eigen broze gezondheid, van oorlogen of van mensen die elkaar naar het leven staan.

Achttien jaar lang beschreef Annemarie Haverkamp de wereld door de ogen van haar zoon Job. Ze begon al met haar columnserie in De Gelderlander toen ze zwanger was, in dezelfde periode dat Máxima ook haar eerste kind verwachtte. Totaal onverwacht bleek...