Ik was jong. Ik was elf toen het begon. Ik was al een perfectionist, iets wat me zwaar gespannen maakte omdat ik op school alles perfect wilde doen. Het was echter nog redelijk normaal.Tot ik tweemaal werd aangerand, tot ik werd verkracht.Tot dan was het normaal. Daarna was er niets meer over van mijn leven.(Over)leven.In mijn boek lees je hoe ik dat doe, of hoe ik dat in ieder geval probeer.

Deze verhalenbundel biedt een intieme inkijk in de acute hulpverlening aan verwarde personen. De wetenswaardigheden van het vervoeren van mensen in grote geestelijke nood en hun, soms zeer bijzondere, ziektebeelden, worden in het boek afgewisseld met korte filosofische reflecties. Soms zijn deze persoonlijk, maar soms ook niet. Het zijn interessante gedachtespinsels, waarmee de auteur een licht laat schijnen op hoe hij in het werk staat.