Waar stopt het schrijven?

Dit is geen goede poëzie, maar het is het beste wat ik kan schrijven.

Misschien is het jullie opgevallen dat de zinnen kort zijn en de structuur

gefragmenteerd. Dat komt doordat ik alleen op vrije momenten schrijf.

En met vrije momenten bedoel ik de schaarse minuten en uren die ik op

het toilet en in bad doorbreng, of als ik eet, loop en slaap. Kan iemand

die slaapt eigenlijk wel schrijven? Ja, betere gedichten dan deze, en

daarna voert hij ze aan de kraaien.

Jullie kunnen het vrijetijdsgedichten noemen, dat zou een terechte

benaming zijn. Jullie zullen ze op vrije momenten lezen, waarvan ik

eigenlijk met heel mijn hart hoop dat jullie daarin iets beters te doen

hebben, zoals praten met je dierbaren en spelen met je kinderen, want

bij God, bij jullie God, hoe kun je verdragen dat er in je huis een man op

het toilet zit te lezen?

Uit het Arabisch vertaald door Djûke Poppinga

Lamia Makaddam (1971) kwam op twintigjarige leeftijd naar Nederland. In haar geboorteland Tunesië studeerde ze Arabische taal en letterkunde. Naast dichter is ze vertaler en journalist. 'Vrijetijdsgedichten' is haar tweede bundel die naar het Nederlands is vertaald.

Over 'Je zult me vinden in elk woord dat ik schrijf' uit 2020:

‘Overrompelende en meedogenloze poëzie (…). Een louterende leeservaring.’ AWATER

‘Nieuw en verfrissend.’ POËZIEKRANT

‘Het beeld dat oprijst is veelkantig en de stem die klinkt heeft vele tonen.’ TROUW

‘Soms laconiek en droogkomisch, vaker vervuld met woede, heel vaak met sterke/brute beelden, krachtig, lief, vrijwel altijd gepassioneerd. Mooi strak vertaald door Abdelkader Benali. PETER VERHELST