Zwarte winter

In januari van 1943 vertrekt de vijftienjarige Lucien als vrijwilliger naar Duitsland. De pesterijen van zijn stiefmoeder dwingen hem er toe. Hij hoopt werk te vinden en zijn broer terug te zien. Hij belandt in een arbeiderskamp in Sande, bij Wilhelmshaven, een stad die gebukt gaat onder vele, zware bombardementen. Hij herstelt er de sporen, of ruimt puin. Na 1943 trekken de Duitsers alle verloven van de arbeiders in. Emile zit vast. De jongen, op zoek naar zichzelf en naar menselijke warmte, houdt zich nog amper staande. Hij voelt zich angstig door alles en iedereen verlaten. Zijn enig houvast zijn de brieven van Sarah, het meisje, dat hij net leerde kennen in De Haan voor hij vertrok.

Bij de bevrijding in mei 1945 is de vreugde groot. Maar de terugkeer wordt een hachelijke onderneming. Het einde van zijn ellende lijkt nog lang niet in zicht.