In Vergeten Verhalen en Mensen richt Ramiro Carvajal zich op het onzichtbare leven dat zich afspeelt buiten het oog van geschiedenisboeken en nieuwsberichten. In een reeks korte, indringende verhalen geeft hij stem aan zij die vaak worden genegeerd: de stille overlevenden, de eenzamen, de kleinen met groot verdriet.
Met sobere, evocatieve taal en een scherp oog voor menselijkheid laat Carvajal zien hoe betekenis schuilt in het alledaagse. Elk verhaal fungeert als een flard herinnering — van een verloren vriendschap tot een gemiste kans, van veerkracht tot verwonding.
Vergeten Verhalen en Mensen is een literair mozaïek dat de lezer uitnodigt stil te staan bij wat anders verloren zou gaan: de kwetsbaarheid van leven, de schoonheid van vergankelijkheid, en de kracht van het vertellen.