Anarchy

Vijf jaar geleden maakte ik een keuze waar ik tot de dag van

vandaag geen spijt van heb. Ik beschermde de persoon die het

allerbelangrijkste voor me is, mijn zusje en ik beschermde mezelf. Dat deed

ik door de macht over de Tristate Timberwolves over te nemen.

Sinds dat moment regeer ik met een ijzeren vuist. Ik heb gedaan wat

ik moest doen om mijn mensen te beschermen. Ik zorgde dat we onder

de radar bleven, ik zorgde dat we veilig waren.

Tot nu. Een geest uit het verleden is weer uit de schaduwen gekropen

en bedreigt nu mijn positie. Daagt me uit. Verspreidt zijn gif in mijn

stad en lapt mijn regels aan z’n laars. Deze adder steekt me een dolk

in mijn rug. Dit onderkruipsel blies mijn verdomde club op!

Deze laatste aanval gaat te ver. Mijn vijand heeft geen idee hoever ik

zal gaan om te beschermen wat van mij is. En Lucas? Hij is van mij.

Willen ze een opstand? Willen ze complete anarchie? Prima.

Dat kunnen ze krijgen.