Dobby en ik.

Nadat ik, met veel verdriet mijn trouwe viervoeter Sultan aan kanker verloor, had ik mij voorgenomen om nooit meer een huisdier te nemen. Maar nu jaren later, de kinderen de deur uit zijn, ik het miste om voor iets te zorgen en mijn liefde aan te geven. Een hond was geen optie, vanwege de intense band dat je daar mee krijgt. Een vogel zou een betere keuze zijn. Daar krijg je vast en zeker niet zo'n band mee als met een hond.

Daar zat ik dus verkeerd met mijn aanname.

Ik dit boek beschrijf ik mijn kennismaking met mijn vogel, wat uitmondt op een vriendschap voor het leven. En het bewijst maar weer, dat elk dier er toe doet. Een eigen persoonlijkheid heeft, als je het maar wil zien. En het dier het respect geeft dat het verdiend.

Natuurlijk zijn de gedeeltes waar Dobby de vogel aan het woord is, pure interpretatie, en met een knipoog en humor geschreven.