Tussen Berg en Veld

Want van Haar kon Ik alleen maar houden

Zoals Mos op glinsterende Gedachten

Alleen mijn Minnespel voor Haar kon verzachten

Zo innig brandde haar Vuur in Mij

Als ‘t ware Tranen die Zich Zelve tot Glimlachen dansten

En het prille Geluk teder toelachten

Ja; zo innig brandt haar Vuur nog steeds in Mij

Vredig vederlicht en vrij