Desolation Row

That period of... Desolation Row. That kind of New York Type period, when all the songs were just “city songs”. Sounds like the city.

- Bob Dylan, 1969

In 1965 komt het legendarische album Highway 61 Revisited van Bob Dylan uit, dat nog steeds als een van beste albums uit de rockgeschiedenis geldt. Het openingsnummer “Like A Rolling Stone” is een komeetinslag en de impact schudt de hele rockwereld door elkaar.

Als Bruce Springsteen wordt gevraagd of hij het gevoel heeft dat hij Dylan iets schuldig is, antwoordt The Boss: “Als zestienjarig jochie had ik Highway 61 ’s avonds op mijn mono platenspelertje liggen en ik draaide hem duizend keer. Het is zo’n schatplichtigheid die ik nooit zal kunnen terugbetalen.”

En het album waarvan, heel ongebruikelijk, Dylan zegt: “Ik zou het zelf kunnen kopen.”

Het slotnummer is het enige akoestische nummer op de plaat, de lange, weemoedige, poëtische explosie “Desolation Row”, Dylans caleidoscopische impressie van “what goes on around here”, het mysterieuze meesterwerk dat een eerste bouwsteen van zijn latere Nobelprijs is.