De kleur van je glimlach

Hoe solitair

Hoe eenzaam heb ik

op deze plek geleefd,

gezongen en gehuild.

Hoe lang trof ik enkel

de echo van mijn stem

en geen postbode gezien

die voor mij

van verre landen

een mandje groene frisheid

met zich meegenomen had.

Hoe in de war ben ik geraakt

van dit tijdperk met al zijn kilte,

waarbij geen kanarie

uit bevrediging zong.

Hoe solitair

ben ik langzaam vervlogen

in de aders van verrukkelijkheid

en genot,

met een glimlach dood gegaan.

Foto omslag: GvdH