Het Uit van de Lessenaar

In de langverwachte daverende opvolger van "Het Laadruim voor de Andromeda Nevel" (2018), met eenzelfde aantal titels, vond Juan Perea y Monsuwé zich opnieuw uit, in HET UIT VAN DE LESSENAAR (2020). Als het LAADRUIM een rodekruisraket was, die de interstellaire ruimte had verlaten, dan is deze LESSENAAR een tijdcapsule, die een noodlanding maakt op onze gevangenisplaneet.

Vrij van beteugeling en leidraden, krijg je een rijke mix van impressies en tegenslagen voorgevliegendeschoteld, die ontzetting en opdoffers met het ongekend mooie doen afwisselen. Korter van sterrenstof, maar doorgaans langer van snit, wervelen de kettingsreacties ongebreideld in de rondte, met bijzondere aantrekkingsaandacht voor een schare probleem- en droomvrouwen. Hun psychologische karakterschetsen komen uiterst levendig uit de verf, zonder cynisch moralisme.

Bovenal maak je als lezer een boeiende ontdekkingsreis, langs alle verborgen oases van de Emmerlijst, van de auteur. Van Grytviken in de Zuidelijke Oceaan, tot aan het bos van Mount Fuji: uiteindelijk is er geen ontkomen aan, het onvermijdelijke UIT, na ten volste een poging te hebben ondernomen, er nog IETS van te maken. Ziedaar, deze weerslag.