Terug op de achterbank

‘Ik ben tweeënveertig jaar, mijn relatie

is voorbij en ik kom net uit een depressie. Toen mijn moeder vroeg of ik het

gezellig zou vinden om mee te gaan

naar een huisje in de Auvergne, heb ik

ja gezegd.’

De hoofdpersoon in deze zwartkomische vertelling gaat op aandringen van een goede vriendin mee met zijn ouders op zomervakantie. Als vanzelf nemen zowel de zoon als de ouders hun oorspronkelijke positie binnen het gezin weer in, alsof er niet een half mensenleven voorbij is gegaan waarin de ik volwassen en zijn ouders ouderen zijn geworden. Terug op de achterbank observeert hij zijn vader en moeder en ondergaat hij opnieuw de geborgenheid die het liefdevolle gezin hem altijd heeft geboden, maar ditmaal met andere ogen.