Wat is anti-racisme? en waarom rijmt dat op anti-kapitalisme?

Al decennialang heeft het rijksbeleid voor de steden de centrale aandacht in

de Nederlandse politiek. Zo waren er het Grotestedenbeleid, de

Wijkenaanpak, Agenda Stad en meest recent het Nationaal Programma

Leefbaarheid en Veiligheid.

Welke uitgangspunten hanteerde men in dit voortdurend wisselende beleid

en wat waren de ‘feiten’ over de steden waar het beleid op was gebaseerd?

Maurice Cramers, al meer dan 20 jaar beleidsambtenaar in Den Haag, laat

zien hoe in een productieproces dat gericht is op overtuigen, subjectieve

beweringen ‘uitharden’ tot vaststaande feiten.

Hoe worden beweringen als ‘de leefbaarheid in 20 stedelijke

gebieden staat onder druk’, ‘de stad is de economische motor van Nederland’,

of ‘er bestaat een risico op tweedeling in steden’ tot objectief beschouwde

feiten? In De Haagse feitenfabriek beschrijft Cramers hoe dat productieproces

in zijn werk gaat en welke versterkingen hierbij worden ingezet.

Maurice Cramers is sinds 2001 senior beleidsadviseur bij de ministeries van

Volkshuisvesting, Ruimtelijke Ordening en Milieubeheer (VROM),

Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties (BZK) en momenteel

Volkshuisvesting en Ruimtelijke Ordening (VRO) en schreef mee aan diverse

beleidsnota’s op het terrein van het rijksbeleid voor de steden.