Nimmer

Dit eiland is een bevroren wereld - een wrede gevangenis onder een glazen stolp.

De zee is eindeloos. De luchten bezaaid met onbekende sterren.

Zijn ogen zijn als scherven van blauwe diamant: Scherp. Koud. Onontkoombaar.

Hij hoort bij de uitgestrektheid van de zee, de lokroep van de getijden, bij wijdopen luchten bezaaid met sterren. Hij is fluweel en ijzer en ijs.

Vertrouwen kan ik hem niet… Maar ik moet wel.

Vivienne heeft geen tijd om te rouwen om het verlies van haar ouders. Het enige wat ze kan doen, is overleven, samen met haar jonge broertje Oliver.

Tot ze niet langer thuis zijn, maar op een eiland waarvan je nooit en te nimmer meer kunt ontsnappen.

Een plek waar Vivienne wordt opgejaagd door duistere schaduwen…en een duistere man, met ogen als blauw ijs en een haak van glimmend zilver.