Het gelijk van honderd tegelijk zingende bossen

De taal sprankelt, buitelt en overrompelt in

de nieuwe dichtbundel van Pieter Boskma.

Uit Het gelijk van honderd tegelijk zingende bossen rijst een even

grimmig als geestig beeld op van onze zelfgenoegzame tijd,

waarin het eigen gelijk en het luidkeels uitventen daarvan tot

het hoogste goed zijn verheven. Vol droge, soms vileine humor

en met veel zelfspot beziet Pieter Boskma de wereld om hem

heen, waar het absurde niet langer absurd is maar de alledaagse

realiteit. Hoewel de toon hard kan zijn, prevaleert de bekommernis

om de condition humaine in deze beeldrijke bundel die

de actualiteit dicht op de huid zit.

Een aantal schitterende in memoriams voor bevriende dichters

als Joost Zwagerman, Rogi Wieg, Menno Wigman en Hafid

Bouazza vormen een ontroerend tegenwicht voor de hectiek en

uitwassen van onze tijd waarmee deze bundel ons op nietsontziende

maar ook vermakelijke wijze confronteert. Dit maakt

Het gelijk van honderd tegelijk zingende bossen tot een rijke en

opvallend vitalistische bundel, een nieuw hoogtepunt in het

oeuvre van deze gevierde dichter.