Alle gedichten

‘Dichten is geen wedstrijd, ook al kun je er prijzen mee winnen,’

schreef Remco Campert eens, ‘maar daarmee ben je nog niet de

beste. Dat begrip bestaat niet in de poëzie.’ Hij mijmert verder

en levert zich over aan een gedachtegang. ‘Misschien zou je

Gorter de beste dichter van de Lage Landen kunnen noemen,

maar daar komen Lucebert, Kouwenaar, Van Ostaijen en Claus

al aangesneld. En Frank Koenegracht. Voor die laatste ben ik

bereid “de beste” even te aanvaarden. Even maar, want ik wil

hem niet verstikken. Dit overkwam me bij nauwkeurige herlezing

van Koenegrachts verzamelbundel. Neem het gedicht Epigram.

Mijn ziel is onzichtbaar en stroomt aldoor

maar ik blijf zo kalm als een raam op zondag

en in mijn verbeelding zit ik

tweemaal zo stil als jullie denken

terwijl alles wat donker is komt aansluipen

als een langzame lelijke vlieg.

En al ons denken is als een hondje

in de bocht van de weg.

Bij het laatste beeld spits ik de oren. Dit is geen slapende hond,

maar een klaarwakkere. Het is de poëzie zelf.’