Tekens van leven

Naargelang de avond in café De Kauw vorderde, stommelden er

almaar meer hoofden naar binnen en voor je het wist stond

iedereen schouder aan schouder, heen en weer deinend met

enkel de toog als boei. In de lucht vocht nevel met zweet en

naast je slurpte iemand een restantje Long Island Iced Tea van

tussen de smeltende ijsblokjes. Straks zou er tegen wil en dank

gedanst worden, ook al kleefde de vloer al weken van het bier.

‘Het wordt ne lange nacht,’ zei Visse, ‘waarvan morgen niets

meer overblijft.’

Drie jaar lang schuimde Frederik Willem Daem de ene na de

andere kroeg af om er te schrijven tot sluitingstijd. Uit deze

ervaringen en in deze wereld schiep hij zijn roman Tekens van

leven. In De Kauw kwam alles samen, hier zocht hij zijn toevlucht,

wachtend op wat was en wat nog komen moest, terwijl

het café zijn eigen verlies verwerkte.

Na zijn veelgeprezen verhalenbundel Zelfs de vogels vallen toont

Frederik Willem Daem met Tekens van leven dat hij aan eigenzinnigheid

niets heeft ingeboet. Zijn debuutroman is een fonkelend

boek over verslaving, onthechting en reclame en leest als

een intellectuele roes waaruit je niet snel ontnuchtert.