Zo verdomd gelukkig

Op zoek naar haar identiteit —Wie ben ik?— stoot Julie, een prille Brusselse, op niets dan leugens. Langzaam dringt het tot haar door dat de leugen niet alleen haar, maar ook anderen bepaalt. Dit besef leidt de jonge vrouw tot een onverwachte empathie met de belogen leugenaars in haar omgeving: met Frans, haar ontvoerder, met Ernst, haar vader, en met Jack, de man van haar leven, die weliswaar meer van zijn moeder houdt…

Ingrid Knipfer neemt de lezers met Julie mee om de schillen van de leugens laag na laag los te pellen. De kern onder die lagen, de hele of halve waarheid, is niet minder dan ironisch, wat in de literaire vorm gespiegeld wordt in een bitterzoete verhaaltoon met zure, laconieke contrapunten.

Ingrid Knipfer (° Wiesbaden; woont in Oostende) verpakt haar thematiek andermaal in een schijnbaar eenvoudig verhaal met een weloverwogen sober taalgebruik.

NBD/BIBLION (G. Biezeveld; drs. F. Nugteren) over “KRIEG” (2012): “een prachtig verhaal"; “De wetten van de makrelen” (2013) : voor “een literair geïnteresseerd publiek”; “Kanaries zijn geen echte vogels” (2014) : “een schitterende psychologische roman"