BLOEM VS. SENRYU

Kalenberg is het Paradijs, schreef Clara aan Bloem. En hij kwam er de ontbinding van zijn lichaam beleven, als een regenboog in de zon. In de tijd van het jaar dat de gele lis bloeit komen miljoenen knutjes het leven daar naar hun hoogte brengen: Dat is bulten en jeuk en vluchten voor degene die niet immuun is.

Volgens deze dichterlijke interpretatie, die leest als een epos, als "De weg naar het hoge noorden" van Bacho, zou J.C.Bloem van een zeker larmoyant begin, via steeds sterkere concentratie en versobering, ook terecht zijn gekomen bij de eenvoudige observatie van de menselijke conditie binnen de kortheid van de senryu, als hem nog een halve eeuw gegeven was. Gezamenlijk op weg naar het einde en toch een halve eeuw uit elkaar. Ik voel me als een broeder in de poëzie, en ik probeer met dit spannende samengaan, van de ode, elegie, suites in een Europese muziektraditie, zowel van Bach als van Basho, met de traditie van het Japanse lied, de waka, hokku, haiku, senryu, renga in deze serie contact te houden.