Pete Chinaski groeit naar een traumatische herinnering uit zijn lagere schooltijd. Op vierentwintigjarige leeftijd beseft hij dat hij er nooit aan gedacht had.
in -Mensen zonder liefde- vertelt hij over een opname jaar. Hier wordt hij op eigen aanvraag behandeld met hormonen. Na ontslag besluit hij geen medicatie tegen geestziekten meer te nemen. Via zelfmedicatie leeft hij actief i.p.v. gepamperd en afhankelijk. Hij ontwikkelt zich door werken, sporten, en hoeren. Uiteindelijk wordt bij hem de diagnose Asperger gesteld. Na ontslag is hij nooit meer opgenomen en depressief geweest. Iets wat door experts als ongebruikelijk en zelfs onmogelijk gezien wordt. Door zijn ontwikkeling komt later nog een herinnering die vragen verduidelijkt.