Hoe ik de beste vriend werd van Helena

Mijn ouders hebben nooit veel tijd. Mijn vader is begrafenisondernemer. En mijn moeder verzorgt voeten. Voeten van andere mensen. Haar agenda staat vol met afspraken met minstens drie maanden wachttijd. En werkelijk iedereen komt naar papa bij een overlijden. Gelukkig heb ik opa. Die zal nooit vergeten dat ik er ben. Opa en ik delen iets bijzonders: we hebben een wereld zonder tijd in ons hoofd. Ik ontdekte het per ongeluk toen ik de tijd stilzette. Maar ik weet niet zeker hoe ik het gedaan heb én of ik het nog kan. En misschien het allerbelangrijkste: kan ik er Helena, het nieuwe meisje in de klas, mee helpen?