Stilstaan bij wat bewogen heeft

Ieder mens zit vol met doodgewone en toch prachtige ontroerende verhalen; levensverhalen, die kunnen troosten, een lach of juist een traan oproepen, die wellicht een ander licht op het leven werpen, kortom verhalen die stilstaan bij wat de verteller bewogen heeft.

Meestal verdwijnen die levensverhalen definitief met de mensen die ze hadden kunnen vertellen.

Harry Teernstra vindt dat erg jammer en besloot daarom ze te gaan opschrijven. Dat resulteerde in een bijzonder en vlot leesbaar boek over zijn jeugd, roomse leven, soldaten- en studentenleven en zijn leven als volwassen man, echtgenoot, vader en dorpsbewoner.

Teernstra begint gewoon te vertellen. 'Voordat ik ze vergeet'.

Want: 'geen daden maar woorden'.