Een avondje met de tantes

In Een avondje met de tantes, een fleurig boeketje verzamelde familieverzen, bezingt de jonge dichter met baldadig wrange humor het leed dat familie heet. Eenmaal gearriveerd en de zestig gepasseerd, gedenkt de voormalige Dichter des Vaderlands zijn dierbaren op aanzienlijk ingetogener en persoonlijker wijze.

VADER

Vader, in mij blijft je wond

Bestaan – ik heb je gehoord

In wat je niet zei. Je mond

Spuugde bloed, sprak geen woord.

Je geheim woekert in mij voort.

Of ik het wel voor me hou?

Al pleegde ik een vadermoord,

Het blijft nu eenmaal van jou.

Het is als me zelf zo groot –

Ik vertel het niet op rijm

En vertel het niet voor mijn dood –

Anders was het geen geheim