HET VIRUS

“Wie zijn de helden uit deze periode van de junta van het virus? Wie de lafbekken? Wie huilt er mee? Wie vecht, wie redt, wie lult, wie overtuigt, wie vlucht, wie schuilt, wie loopt in de vuurlinie, wie blijft overeind, wie zwicht? Zelfs daarover zijn velen van ons het niet over eens. Wie onthoudt? Wie vergeet? We kunnen het nog niet overzien. Mijn virusverhalen zijn althans een poging om het niet te vergeten.”

Zo kijkt Willem van Lit in zijn laatste verhaal terug op vijftig observaties die hij tijdens de eerste COVID-lockdown in de periode van maart tot juni 2020 heeft vastgelegd in verhalen. Hij beschrijft het scala van gebeurtenissen met een eigenzinnige blik waarbij hij dikwijls op ironische wijze afstand neemt van gebeurtenissen die anderen als zuur en navrant zouden beschrijven. Hij denkt hierbij onder andere aan Giovanni Boccaccio die in de veertiende eeuw met zijn Decamerone eveneens de redelijkheid zocht en met honderd curieuze verhalen afstand nam van de ramp met de zwarte dood in Florence zonder zich te willen meten met deze vroege meester van de Renaissance.  

Willem van Lit (1953), gepensioneerd beroepsofficier van de Nederlandse Koninklijke Marine. Hij schrijft vooral non-fictie. Hij heeft diverse boeken op zijn naam staan over het leven op de Nederlands-Caribische eilanden. Daarnaast zijn er twee gedichtenbundels van zijn hand en heeft hij eveneens twee bundels samengesteld met verhalen over wandelingen tijdens de coronatijd in Lommel (waar hij momenteel woont) en Hamont.