ik moet naar mijn moeder

Dementie, je zult de diagnose maar krijgen.

Je krijgt te maken met situaties waar je geen weet van had.

Langzaamaan verlies je het contact met je naasten, je raakt elkaar

kwijt. Recht evenredig met het verdriet dat hiermee gepaard gaat,

groeit vaak het onbegrip van de omgeving.

Wat als je moeder ongepaste opmerkingen maakt? Wat als die

mevrouw steeds achter je aanloopt? Wat als die nieuwe bewoner en

die mevrouw die hier al twee jaar woont ineens verliefd zijn?

Er moet een nieuw evenwicht ontstaan. Dat is moeilijk. Toch zijn er

mogelijkheden om gedrag dat onbegrijpelijk lijkt beter te begrijpen

en dit te zien als signaal dat er iets schort.

Evenals de boeken De dementie van Jet en Harrie en Bij mij doet ze

dat nooit is Ik moet naar mijn moeder een optimistisch boek waarin

je leest hoe je met behulp van eenvoudige tips de kwaliteit van

leven van mensen met dementie (en dat van jezelf) kunt verbeteren.

Het leert je hoe je de kracht van non-verbale communicatie kunt

inzetten, het belang van aanraking in te zien en hoe je met elkaar

zingeving creëert voor mensen met dementie.

Een echt contact met mensen met dementie is in veel gevallen

kortstondig. Toch is dat ene moment waarin je elkaar vindt

ongeloofl ijk waardevol. Voor jou, maar zeker ook voor degene bij

wie het brein niet meer goed functioneert.

Dit boek, dat onder andere is gebaseerd op wekelijkse blogs,

is bedoeld als steun in de rug voor partners, familieleden,

mantelzorgers van mensen met dementie en iedereen die werkzaam

is in of betrokken is bij de ouderenzorg.