Wat ze zeiden

1. Niets doen. 2. Blijven en vechten. 3. Weggaan

In het geheim klimmen acht mennonitische vrouwen – grootmoeders, moeders en meisjes – een hooizolder op. De afgelopen vier jaar werden zij en meer dan honderd andere

vrouwen in de nacht herhaaldelijk aangevallen door, zo werd hen verteld, demonen die hen kwamen straffen voor hun zonden. Nu ze hebben ontdekt te zijn gedrogeerd en verkracht door een groep mannen uit hun eigen gemeenschap,worden de daders tijdelijk vastgezet in de stad voor hun eigen veiligheid. De vrouwen hebben 48 uur de tijd om te beslissen wat ze doen, voordat de mannen op borgtocht vrijkomen en

terugkeren.

Als de vrouwen blijven, moeten zij voor zichzelf opkomen of de daders vergeven. Als ze weggaan, moeten zij – die nooit mochten leren lezen of schrijven – een nieuwe start maken in een wereld die hun volledig onbekend is. Op de hooizolder hebben ze een reeks felle discussies. Hoe kunnen ze overleven, hun dochters beschermen, hun zonen opvoeden, hun geloof in de Bijbel behouden en bovenal: liefhebben? Naarmate de laatste ochtend nadert, blijven de meningen van de vrouwen verschillen, vaak op basis van leeftijd, gezondheid en vroomheid. Vrijheid is een exotisch idee en misschien

angstaanjagender dan de duivels die ze kennen, die elk moment terug kunnen keren.

Miriam Toews kruipt in deze ongelooflijke roman in de huid van de enige mannelijke aanwezige, de notulist die alle vragen en woede op papier zet.